Op sommige dagen is de afwas doen een Mount Everest beklimmen. Zonder schoenen. De top bereiken voelt als het doorstaan van een beproeving. Terwijl, ik heb een vaatwasser.
Dus dit is de triomf van luie mensen. De overwinning op inruimen, dichtklappen en de machine laten werken. Behouden wasstraat, theekopjes, pannen en knoflookpers. Hou je taai daarbinnen.
Hoe het gaat? Ik hoorde een goed en bruikbaar antwoord voor nu:
‘Surviving, but nog thriving’ – ik weet nog geen leuk Nederlandstalig equivalent.
Het is wat het is, vandaag.
Ik ga met een tosti een boek lezen in de zon, want lezen is óók een overwinning – het lukt, het is lekker, het leidt af van het kloterige bestaan.
Ik zeg dat ik goed bezig ben, want als ik het niet zeg… Begint de vaat tegen me te praten dat ik lui ben. Of m’n inner critic. Die kan er ook wat van. Heeft nog luidere kritiek dan de schaaltjes voor de muesli.
Tosti gemaakt. Weer een overwinning in de pocket. Goed bezig.
Stap voor stap de dag door. Laat de vaatwasser maar werken.
annaobservatory 