Maandagen

Maandagen zijn baaldagen.

Okeeokee, niet altijd…maar de nieuwe week -de overgang van weekend naar werkweek- valt me vaak zwaar. Terwijl, hoezo verschilt een zondag van een maandag, een zaterdag van een dinsdag? Op beide dagen ademt en eet een mens, op beide dagen kun je naar de bioscoop, op beide dagen kunnen zinvolle (of zinloze) dingen gedaan worden. Ik kan in ieder geval zowel in het weekend als door de week in volle overgave op de bank hangen, netflixseries kijken en het leven ingewikkeld vinden.

Maar toch. ‘Door de week’ voelt anders dan het weekend. Maandag voelt anders.
Zwaarder, maar ook: er leeft een belofte van verandering in maandag.

Het is de ‘1 januari’ van de week, de wekelijkse ‘nieuwe ronde, nieuwe kansen’. Goede gewoontes maken bij mij op maandag net even wat meer kans.

Met welke ‘nieuwe ronde’ begin ik deze week?

Ik ben al best goed bezig met (semi-)dagelijks sporten, muziek maken en lezen. Hoewel ik dat laatste wel wat méér wil doen… JA, dat wordt de ‘goede gewoonte van de week’: in een boek verdwijnen.

LEZEN!
Voornemen: de komende zeven dagen lees ik minimaal een uur per dag.

‘Een úúr?!’

De inner critic roert zich meteen. Omdat hij het oneens is met de gekozen uitdaging (‘je zou yoga moeten kiezen, wat is lezen nou voor slappe hobby, voor makkelijke gewoonte? Je hoeft alleen te zitten, hallo zeg. Ga iets intensiefs doen, een uur yoga per dag, dát is pas een uitdaging!!1!’). En omdat de inner critic zo supportive is, zo heerlijk gelooft in mijn kunnen, mijn doorzettingsvermogen, mijn discipline (‘een úúr per dag, Anna, dat red je nooit! FAILURE GUARANTEE’ pruttel pruttel stomp stomp). Ik word lekker gesteund en aangemoedigd, in mijn hoofd. Die inner critic is echt een soort cheerleader from hell.

Dus ik stomp ‘m in z’n maag en pak in de rust die daarop volgt een boek.

Lezen dus. Vandaag en dan nog zes dagen, een uur (‘een úú’… Jaja, nu weten we het wel).